اشعارــــــــ نوحه

خفته به خون در برم خفته به خون در برم جسم علی اکبرم

---

دانلود نوحه ی خفته به خون در برم  خفته به خون در برم              جسم علی اکبرم

خفته به خون در برم  خفته به خون در برم        جسم علی اکبرم

خفته به خون در برم    خفته به خون در برم              جسم علی اکبرم

آمده ام با دل خون از پی دیدار او                             نعش و را دیدم و گردیدم عزادار او

صبر ز کف می دهم از داغ گرانبار او                          چون که  مرا نور بصر باشد او

جسم مرا روح دگر باشد او                                    آه علی اکبرم

خفته به خون در برم  خفته به خون در برم        جسم علی اکبرم

ای که چنین نخل قد من ز غمش بشکند                آتش داغش به دلم شعله ی دیگر زند

کاش ز جا خیزد و بر من نظری افکند                      خوش بودم گر بکند گفتگو

هر چه بود من پدرم بهر او                                     آه علی اکبرم

خفته به خون در برم  خفته به خون در برم        جسم علی اکبرم

گشته نهان صورت زیبای علی زیر خون                    صورت پاکش  همه از خون سرش لاله گون

جان رود از جسم من خسته نالان برون

پیر شدم پیر شدم ای خدا                                    بس که زمین گیر شدم ای خدا

آه علی اکبرم

خفته به خون در برم  خفته به خون در برم              جسم علی اکبرم

خیز و کز این دشت پر از غم برویم ای علی               خیز و کز این وادی ماتم برویم ای علی

سوی خیام حرم این دم برویم ای علی                     نیست دگر در تن من تاب و تب

رفتی و روزم شده بی تو چو شب                           آه علی اکبرم

خفته به خون در برم  خفته به خون در برم              جسم علی اکبرم

خفته به خون در برم  خفته به خون در برم              جسم علی اکبرم

شاعر: نامشخص

---

یا حسین جان ما به قربانت جان به قربان کام عطشانت

---

یا حسین جان ما به قربانت                                       جان به قربان کام عطشانت

یا حسین جان ما به قربانت                                       جان به قربان کام عطشانت

ای که حق باشد خون بهای تو                  کربلا شد کوی منای تو

خیمه گاهت سعی و صفای تو                   روز عاشورا عید قربانت

جان به قربان کام عطشانت

یا حسین جان ما به قربانت                           جان به قربان کام عطشانت

در ره قرآن جان و سر دادی                     درس آزادی بر بشر دادی

هستی خود را سر به سر دادی                   تا بود باقی دین یزدانت

جان به قربان کام عطشانت

یا حسین جان ما به قربانت                           جان به قربان کام عطشانت

در لب دریا تشنه دادی جان                      ترک سر کردی در ره یزدان

رسم دین داری از تو در دوران                  ماند و باشد پاینده دورانت

جان به قربان کام عطشانت

یا حسین جان ما به قربانت                           جان به قربان کام عطشانت

کربلا را دارالشفا کردی                           گلشن دین را با صفا کردی

جان فدا در راه خدا کردی                                   با جوانان و  جمله یارانت

جان به قربان کام عطشانت

یا حسین جان ما به قربانت                           جان به قربان کام عطشانت

نوجوانی همچون علی اکبر                       کودکی نورس چون علی اصغر

عون و عباس و قاسم و جعفر                    خفته زیر خاک گلستانت

جان به قربان کام عطشانت

یا حسین جان ما به قربانت                           جان به قربان کام عطشانت

ای که پاینده از تو آیین است                           برقرار از تو مکتب دین است

خود فراهی را آرزو این است                           مدفنش گردد خاک ایوانت

شاعر: عزیزالله فراهی کاشانی

---

دیده بگشا ای برادر دیده بگشا ای برادر من حسینم من حسینم

---

دانلود نوحه ی دیده بگشا ای برادر      دیده بگشا ای برادر      من حسینم من حسینم

دیده بگشا ای برادر      دیده بگشا ای برادر      من حسینم من حسینم

دیده بگشا ای برادر      دیده بگشا ای برادر      من حسینم من حسینم

یاور در خون شناور       ای برادر ابالفضل         من حسینم من حسینم

دیده بگشا ای برادر      دیده بگشا ای برادر      من حسینم من حسینم

 صف شکن میر سپاهم ساقی لب تشنگانم    پاسدار خیمه گاهم      باوفای مهربانم

قوت و قلب و امید       خواهران و کودکانم      تشنگان در انتظارند      بهرشان آبی بیاور

من حسینم من حسینم

دیده بگشا ای برادر      دیده بگشا ای برادر      من حسینم من حسینم

همچو تو فرزانه مردی   دیده ی دوران ندیده    تیر بیداد ستم بر         چشم حق بینت خلیده

بنگر ای پشت و پناهم  پشتم از داغت خمیده   مانده ام در این بیابان بی سپهسالار و لشگر

من حسینم من حسینم

دیده بگشا ای برادر      دیده بگشا ای برادر      من حسینم من حسینم

برجوانمردان عالم        درس عشق و جانفشانی با فداکاری تو دادی   ای امید زندگانی

سوختی جان حسین را          در فراق ناگهانی           چون تو فرزندی نزاید   در جهان دیگر ز مادر

من حسینم من حسینم

دیده بگشا ای برادر      دیده بگشا ای برادر      من حسینم من حسینم

در کجا افتاده بر خاک    ای برادر جان لوایت     در ره قرآن فدا شد       آن دو بازوی رسایت 

سر برآر از بستر خون   جان مولایت فدایت    زود بنمودی غروب ای   هاشمی ماه منور

من حسینم من حسینم

دیده بگشا ای برادر      دیده بگشا ای برادر      من حسینم من حسینم

فاطمه را نور عین  و     زاده ی ام البنینی       مرد میدان شجاعت      پاسدار ملک دینی

از چه رو در خون تپیده مونس جان این چنینی       خیز و از نو ده تسلی                 نونهالان پیامبر

من حسینم من حسینم

بر حسین میر سپاه و   مونس و یاور تو بودی    در میان  جیش قرآن     یکه تاز افسر تو بودی

هم مشیرم و هم وزیرم گرد رزم آور  تو بودی     عاقبت از کین اعدا       شد جدا دستت ز پیکر

دیده بگشا ای برادر      دیده بگشا ای برادر      من حسینم من حسینم

چون برادر ها برادر       جان نمی کردی خطابم   در کلام دلنشینت      بود یا مولا جوابم

بودی ای آرام جانم      یادگار از سوی بابم        شرح قتلت را چگونه   می توان گویم به خواهر

من حسینم من حسینم

دیده بگشا ای برادر      دیده بگشا ای برادر      من حسینم من حسینم

وضع جانسوز مرگت     کرده پیر و ناتوانم        داغ تو بشکسته پشتم           سوخت مغز استخوانم

نی توان نعش تو دیگر   بر در خیمه رسانم         رفتی عباسم ز دستم          شد حسین بی یار و یاور

من حسینم من حسینم

دیده بگشا ای برادر      دیده بگشا ای برادر      من حسینم من حسینم

درعزای جانگدازت        ای حماسه ساز دوران     خون دل از دیده ریزد           همچو ابر نوبهاران

با نوا شوری فکنده      در نهاد پاسداران               ز اشک خونین  معلم      کرده پر اوراق دفتر

من حسینم من حسینم

دیده بگشا ای برادر      دیده بگشا ای برادر      من حسینم من حسینم

شاعر:حاج حبیب الله معلمی

---

بابا سرت را کی از تن بریده قربان این نعش در خون تپیده

---

بابا سرت را کی از تن بریده               قربان این نعش در خون تپیده

خار یتیمی بر قلبم خلیده

از جمله اعضایت خون می زند جوش    با خاک و خون گشته جسمت کفن پوش

گویا مرا کردی بابا فراموش                از داغ هجرانت رنگم پریده

خار یتیمی بر قلبم خلیده

ای نوگل زهرا مهر مدینه                            آغوش خود بگشا آمد سکینه

بابا سرم بگذار بر روی سینه              تا شویم این خونها با آب  دیده

خار یتیمی بر قلبم خلیده

ای مهربان بابا  جانم فدایت                خواهم زنم بوسه بر دست و پایت

یک لحظه درد دل گویم برایت             خار یتیمی بر قلبم خلیده

خار یتیمی بر قلبم خلیده

بود آرزو بوسم گلبرگ رویت                باشم گلاب اشک بر روی و مویت

چون سر نداری من بوسم گلویت        ای سر جدای در خون آرمیده

خار یتیمی بر قلبم خلیده

کرده شهیدت کی با کام عطشان        صد پاره جسمت ای سالار خوبان

عریان بدن در این صحرای سوزان                  کی مظهر حق  را در خون کشیده

خار یتیمی بر قلبم خلیده

جان را فدا کردی در راه یکتا               دین خدا را با خون کردی احیا

درس فداکاری دادی به دنیا                ای دعوت حق را با جان خریده

خار یتیمی بر قلبم خلیده

در یاری از اسلام بنمودی ایثار            شد نخل ایمان از خون تو پربار

معلمی بهرت باشد عزادار                 با چشم خون بار و قدی خمیده

خار یتیمی بر قلبم خلیده

شاعر: حاج حبیب الله معلمی

---

در دل عاشقان شور حقیقت منم در شب این جهان نور حقیقت منم

---

هله عشاق جگر سوخته ی نام حسین          گوش دل را بسپارید به پیغام حسین

من حسینم قدم از راه نگیرم هرگز                 آن چراغم که خموشی نپذیرم هرگز

در دل عاشقان شور حقیقت منم                 در شب این جهان نور حقیقت منم

در دل عاشقان شور حقیقت منم                 در شب این جهان نور حقیقت منم

گرچه زین حادثه مجروح دل اهل ولاست                   شرف اهل ولا حادثه ی کرب و بلاست

گر حقیقت متجلی  ز ایثار من است               هر زمان هرکه کند یاری حق یار من است

در دل عاشقان شور حقیقت منم                 در شب این جهان نور حقیقت منم

در دل عاشقان شور حقیقت منم                 در شب این جهان نور حقیقت منم

گرچه زخمی ست تنم میل به مرحم نکنم       سر به پیش خدا پیش کسی خم نکنم

ای خوشا در همه جا ناظر میدان بودن            خواستار علم سرخ شهیدان بودن

در دل عاشقان شور حقیقت منم                 در شب این جهان نور حقیقت منم

در دل عاشقان شور حقیقت منم                 در شب این جهان نور حقیقت منم

---

صبا خیز و بگذر به دشت بلا به خیل شهیدان سلامم رسان

---

صبا خیز و بگذر به دشت بلا               به خیل شهیدان سلامم رسان

سلامی چو آغشته با خون دل           به آن خفته بی‌ سر امامم رسان

سلام خدا بر امامم حسین (ع)          سپهدار بی‌ سر امامم حسین (ع)

حسین (ع)‌ای تو سالار آزادگان           قسم بر خدا خون پاکت نخفت

از آن خون که جاری شد از پیکرت        گل سرخ و آلاله هر دم شکفت

به گوش دل از خالق جسم و جان       شنیدم که او هم سلام تو گفت

سلام خدا بر امامم حسین (ع)          سپهدار بی‌ سر امامم حسین (ع)

شاعر: نامشخص

---

یوسف کنعانم سرو خرامانم غرقه به خون گشتی بابا در بر چشمانم

---

دانلود نوحه ی یوسف کنعانم    سرو خرامانم                         غرقه به خون گشتی بابا در بر چشمانم

یوسف کنعانم    سرو خرامانم                              غرقه به خون گشتی بابا در بر چشمانم

یوسف کنعانم    سرو خرامانم                              غرقه به خون گشتی بابا در بر چشمانم

بهر تسلای         دل پریشانم                               سر پر از خون را بگذار به روی دامانم

یوسف کنعانم    سرو خرامانم                              غرقه به خون گشتی بابا در بر چشمانم

بوسه زنم بابا      صورت گلگونت                                    لب بگذارم بر لب پر از خونت

ز خون نمایم پاک فرق همایونت                          کشم در آغوشت نعشت به سینه چسبانم

یوسف کنعانم    سرو خرامانم                              غرقه به خون گشتی بابا در بر چشمانم

چو ظالمی ضربت زده ترا بر تن                            شجاع شیر افکن دلیر نام آور

دوتا شده فرق سرت علی اکبر                              خون ز سرت شویم با این دیده ی گریانم

یوسف کنعانم    سرو خرامانم                              غرقه به خون گشتی بابا در بر چشمانم

بی تو حسین سیر است دگر از این دنیا                   ز گلپر خونت معطر این صحرا

دو نرگس  شهلا به روی من بگشا                         گرفته این خون رویت ای مه تابانم

روانه بنمودم ترا سوی میدان                                  فدا نمودی جان به حضرت جانان

لطف و صفا دادی به گلشن ایمان                          با لب خشکیده رفتی شهید عطشانم

یوسف کنعانم    سرو خرامانم                              غرقه به خون گشتی بابا در بر چشمانم

نظاره می کردم جنگ نمایانت                             شبیه پیغمبر حسین به قربانت

شده غبارآلود چهره ی رخشانت                           چرا شدی خاموش ناگه شمع فروزانم

یوسف کنعانم    سرو خرامانم                              غرقه به خون گشتی بابا در بر چشمانم

تو یکه سربازم به کربلا بودی                               برج سرافرازم به نینوا  بودی

به عرصه ی پیکار چو مرتضی بودی                      داغ تو آتش زد بابا به قلب سوزانم

یوسف کنعانم    سرو خرامانم                              غرقه به خون گشتی بابا در بر چشمانم

تشنه جگر رفتی شهید جانبازم                               سرو برومندم همدم و همرازم

ببین حسین تنهاست حماسه پردازم                                    سخن بگو با من شیرین کلام دورانم

پس از تو بابا را دگر توانی نیست                          مرا دگر اکبر چون تو جوانی نیست

فروغ و امیدی به زندگانی نیست                            نگر دو چشمانم بنگر حال پریشانم

یوسف کنعانم    سرو خرامانم                              غرقه به خون گشتی بابا در بر چشمانم

ز خون سر گلرنگ جمال نیکویت                                    شکفته از هم طاق دو ابرویت

ز خاک و خون شویم سنبل گیسویت                    ز لطف خود یارب فرما قبول قربانم

یوسف کنعانم    سرو خرامانم                              غرقه به خون گشتی بابا در بر چشمانم

شاعر: حاج حبیب الله معلمی

---

روضه ی حضرت ابالفضل العباس (ع)

---

ای سپهر کرم و جود و سخا یا عباس                             ای محیط ادب و مهر و وفا یا عباس

ای حمایتگر قرآن که تو را رهبر دین                                داده فرماندهی کل قوا یا عباس

ای فرات از تو خجل،ای تو خجل از زینب                         به روان همه بخشیده صفا یا عباس

گر نیامد به کنار بدنت ام بنین                                     دیده بگشا و ببین فاطمه را یا عباس

دست تو دست خدا بود که در گهواره                           بوسه میداد بر آن شیر خدا یا عباس

این عجب نیست که زهرا به کنار بدنت                         سر دهد زمزمه وا ولدا یا عباس

در جزا فاطمه آرد به شفاعت همراه                             بر نجات همه در روز جزا یا عباس

وقتی که اصحاب اباعبدا...... از -  جوانان بنی هاشم شهید شده بودن عباس آمد خدمت اباعبدالله.برادرم سینه ام تنگ شده.از زندگی سیر شده ام اذن میدان به من بده تا از این منافقین خونخواهی کنم.اباعبدالله ابتدا اجازه نداد به عباس که به میدان رود ولی صدای العطش بچه ها بلند بود.صدای ناله ی کودکان بلند شد.فرمود: عباسم برو مقداری آب برای این بچه ها فراهم کن.عباس سوار بر اسب عازم شد.میسر نشد آب فراهم کند.برگشت قضیه رو به اباعبدالله گفت.باز صدای العطش بچه ها بلند شدبار دیگر عباس سوار بر اسب عازم میدان شد.مشک بر دست دارد.عده ای از این منافقین رو به درک واصل کرد.به شط فرات رسید.کفی از آب رو به لب های خشکیده ی خود نزدیک کرد.پس از آن همه عملیات ها هوای گرم کربلا-زمین سوزان کربلا-لب خشکیده بود.آب رو به دهان نزدیک آورد.ولی به یاد بچه ها به یاد حسین که لب ها تشنه است.عباس تو آب بنوشی و اهل خیام تشنه باشند.آب رو بر شط فرات ریخت.برگشت مشک پر از آب در دست داشت.عمر سعد صدا زد

اگر عباس مشک را به خیمه ها برساند-حسین قطره ای آب بنوشد دیگر اثری از ما باقی نخواهد گذاشت.ظالمی پشت یکی از نخل ها پنهان شده بود.حمله ور شد دست ابالفضل رو جدا کرد.عباس مشک را به دست دیگر گرفت.ظالمی دست دیگر عباس رو جدا کرد.عباس مشک رو به دندان گرفت.هنوز امید داشت که مشک رو به خیمه ها برساند.وقتی امید عباس به یأس مبدل شد که تیری به مشک اصابت کرد.مشک بر زمین افتاد.و آب فرو ریخت.دیگر عباس  چگونه به خیمه ها برگردد.عمودی بر فرق مبارک عباس فرود آمد که عباس بر زمین افتاد.صدا زد اخا ادرک اخاک العباس.برادرم.عباس رو دریاب.حسین خود رو به بالین عباس رسوند.چه عباسی-چه برادری.دستها در یک طرف.مشک سوراخ شده در یک طرف.شمشیر در یک طرف.دست به کمر زدصدا زد الان انکسر ظهری.کمرم شکسته شد.کمرم شکسته شد.بی برادر شدم.زبان حال داره عباس می دونی چرا تو رو به نام برادر صدا کردم آخه تا اون لحظه حسین رو به نام برادر صدا نکرده بود.به خاطر اینکه قبل از از اینکه سر من روی زانوی تو باشه سر من روی زانوی مادرت فاطمه قرار گرفته

خبر داده بودن به ام البنین-یک مصیبتی داره گوش کن .وقتی خبر شهادت عباس رو شنید می گفت عباسم شنیده ام دست هایت رو از بدن جدا مرده اند.بر بدن تو تیر زده اند.اگر عباسم دست در بدن داشتی آیا دشمن جرأت می کرد به تو نزدیک شود عباسم.فهمیده ام عمود بر فرق تو زده اند.عباس اگر دست در بدن داشتی می دانستم کسی جرأت جلو آمدن نداشت.

بشیر می گه وقتی که وارد مدینه شدم وقتی که چشمم به ام البنین افتاد با خودم گفتم که خبر 4 شهید رو که یک جا به یک مادر دل سوخته نمی دن.

ام البنین نگاهی به من انداخت وگفت بشیر از کربلا آومدی از حسین بگو چه خبر شده

بشیر می گه دیدم زمینه آماده است گفتم یک از جگر گوشه های تو به نام عون در کربلا کشته شد.گفت بشیر تمام بچه هام فدای یک تار موی حسین از حسین برام بگو بشیر گفت ام البنین به خدا عبدالله تو هم در کربلا کشته شد.ام البنین گفت من از حسین سوال می کنم تو از بچه هام برام می گی بشیر می گه دیدم آماده است گفتم ام البنین به خدا حسین رو در کربلا با لب تشنه کشتند.یک دفعه دیدم ضجه ای زد ناله ای زد.باورم نمی شه چرا ام البنین.چرا باورت نمی شه.ام البنین می گه مگه عباس من اونجا نبود.بشیر می گه با این حرفش جگرم رو سوزوند شروع کردم از عباسش گفتم.گفتم  ام البنین عجب عباسی داشتی عجب فرزند دلیری داشتی تا عباس تو زنده بود دشمن تو جرأت نزدیک شدن به خیام رو نداشت.عباس تو سپهسالار حسین بود به خدا برای حسینش دو دستش رو تقدیم کرد عمود آهنین به فرقش زدند.حالا به خاطر حسین و به خاطر شرمندگی از روی طفلان تشنه در حرم بدنش کنار نهر علقمه مونده و شرمنده بود بیاد به خیمه ها.بشیر می گه یک دفعه روش رو برگردوند به طرف کربلا صدا زد عباس حالا شیرم رو حلالت کردم.

---

اگر که دل شکسته اى حسین را صدا بزن

---

اگر که دل شکسته اى حسین را صدا بزن
وگر ملول و خسته اى حسین را صدا بزن
در این بهار معرفت پرستوى بهارىام
اگر چه پر شکسته اى حسین را صدا بزن
سحر شد و سپیده زد چرا تو همچو مرغ شب
لب از ترانه بسته اى حسین را صدا بزن
تو سر به زانوى غمى زشرم کرده هاى خود
چرا غمین نشسته اى حسین را صدا بزن
اگر به باغ آرزو به عشق کربلاى او
دل از همه گسسته اى حسین را صدا بزن

شاعر:محمد جواد غفورزاده(شفق)

---

علی نور بصرم نهال نوثمرم چگونه نعش تو را بابا به سوی خیمه برم

---

علی نور بصرم نهال نوثمرم                             چگونه نعش تو را بابا به سوی خیمه برم

علی نور بصرم نهال نوثمرم                         چگونه نعش تو را بابا به سوی خیمه برم

علی نور بصرم نهال نوثمرم                             چگونه نعش تو را بابا به سوی خیمه برم

تو بودی مونس جان حسین را روح روان           سر خونین تو را بابا چگونه من نگرم

علی نور بصرم نهال نوثمرم                         چگونه نعش تو را بابا به سوی خیمه برم

کدامین سنگین دل درآوردت از پا                        به قلب خونینم نهاده داغت را

شدم سیر ای بابا از این دار دنیا                         که داغ مرگت سوخت عزیز جان جگرم

علی نور بصرم نهال نوثمرم                            چگونه نعش تو را بابا به سوی خیمه برم

به یاد پیغمبر که می دیدم رویت                    دلم بودی شادان ز خلق نیکویت

سکون قلبم بود ز زور و بازویت                      جهان بی تو تاریک بود اندر نظرم

علی نور بصرم نهال نوثمرم                         چگونه نعش تو را بابا به سوی خیمه برم

سر و رویت بوسم که گردیده خونین               جمال زیبایت ز خون گشته رنگین

نهم رو بر رویت دلم یابد تسکین                    غروبت بود زود ای ستاره ی سحرم

علی نور بصرم نهال نوثمرم                         چگونه نعش تو را بابا به سوی خیمه برم

لب عطشان جانت فدای قرآن شد                 به راه دین حق نثار جانان شد

سزد گر خون گریم سزد گر خون گریم             به تو زیبا پسرم به تو زیبا پسرم

علی نور بصرم نهال نوثمرم                         چگونه نعش تو را بابا به سوی خیمه برم

ز دستم افسوس ای گل زیبا رفتی                عزیزم لب تشنه از این دنیا رفتی

پر کشیدی از تن سوی طوبی رفتی               تو رفتی من از پی عازم این سفرم

علی نور بصرم نهال نوثمرم                         چگونه نعش تو را بابا به سوی خیمه برم

فغان از آن لحظه که از قتل اکبر                    با خبر شد زینب از این غم زد بر سر

بیامد بالین شبیه پیغمبر                             غروبت بود زود ای ستاره ی سحرم

علی نور بصرم نهال نوثمرم                         چگونه نعش تو را بابا به سوی خیمه برم

به خیمه برگرداند برادر خواهر را                    صدا زد یاران را علی اکبر را

بیایید تا خیمه برید این پیکر را                       ندارم من قوت که تنهایش ببرم

علی نور بصرم نهال نوثمرم                         چگونه نعش تو را بابا به سوی خیمه برم

شاعر: حاج حبیب الله معلمی

---

زمان غرق رنج و ماتم شد مه محرم شد مه محرم شد

---

دانلود نوحه ی زمان غرق رنج و ماتم شد                 مه محرم شد              مه محرم شد

زمان غرق رنج و ماتم شد                 مه محرم شد              مه محرم شد

زمان غرق رنج و ماتم شد                 مه محرم شد            مه محرم شد

نوای غم به چرخ اعظم شد               مه محرم شد            مه محرم شد

زمان غرق رنج و ماتم شد                 مه محرم شد              مه محرم شد

به کربلا حسین بی یاور عزیز پیغمبر                به قهرمان کربلا بگفته ای خواهر عزیز هم سنگر

تو را نصیب محنت و غم شد                        مه محرم شد            مه محرم شد

زمان غرق رنج و ماتم شد                 مه محرم شد              مه محرم شد

شهادت از ازل مرا خواهر نصیب و قسمت شد  تو را نصیب و بهره در دوران همیشه محنت شد

ز رنج و غم نه ذره ای کم شد                      مه محرم شد            مه محرم شد

زمان غرق رنج و ماتم شد                 مه محرم شد              مه محرم شد

رسیده موقعی که لب تشنه سرم جدا گردد              تنم هزار پاره از خنجر به نینوا گردد

شهادت حسین مسلم شد                         مه محرم شد            مه محرم شد

زمان غرق رنج و ماتم شد                 مه محرم شد              مه محرم شد

چو بنگری تنم به خون غلطان فتاده در میدان              تو خواهرا مکش ز دل افغان مشو ز غم نالان

چو جلوه گر به نیزه رأسم شد                      مه محرم شد            مه محرم شد

زمان غرق رنج و ماتم شد                 مه محرم شد              مه محرم شد

تو خواهرا ز روی غمخواری نما پرستاری                    به کودکان من نما یاری در این گرفتاری

که آهشان به چرخ اعظم شد                      مه محرم شد            مه محرم شد

زمان غرق رنج و ماتم شد                 مه محرم شد              مه محرم شد

چو بنگری تو در کف جلاد مرا  مکش فریاد                 به خیمه گاه شو یاور سجاد دمی  مبر از یاد

که بعد من امام و اعلم شد                         مه محرم شد            مه محرم شد

زمان غرق رنج و ماتم شد                 مه محرم شد              مه محرم شد

به چشم خویش بنگری خواهر برادرم عباس               شود جدا دو دستش از پیکر ز قوم حق نشناس

که قامتم از این الم خم شد                         مه محرم شد            مه محرم شد  

زمان غرق رنج و ماتم شد                 مه محرم شد              مه محرم شد

فتد به خاک قامت اکبر شبیه پیغمبر                        زنند کوفیان بد گوهر به قلب او خنجر

فلک سیه  ز دود آهم شد                           مه محرم شد            مه محرم شد

زمان غرق رنج و ماتم شد                 مه محرم شد              مه محرم شد

چو آتش آن گروه بی ایمان زنند در خیمه                             صبور باش ای ستم دیده مشو سراسیمه

زمان غرق رنج و ماتم شد                 مه محرم شد            مه محرم شد

زمان غرق رنج و ماتم شد                 مه محرم شد              مه محرم شد

شاعر: حاج حبیب الله معلمی

---

باز کم کم از افق آمد برون ماه غم ماه شهادت ماه خون

---

باز کم کم از افق آمد برون                 ماه غم ماه شهادت ماه خون

ماه هجرت ماه حق  ماه جهاد             ماه همت ماه سعی و اتحاد

ماه شام و کوفه و کرببلا                            ماه حمل پرچم قالوبلا

ماه اخلاص و ارادت ماه عشق            ماه قربانی شدن در راه عشق

ماه پیکار حقیقت با فریب                  ماه نصر و مژده ی نصر قریب

ماه سعی و اتحاد و اتفاق                 ماه پیروزی ایمان بر نفاق

ماه رزم مومنین با مشرکین               ماه پیروزی دین بر کفر و کین

ماه اعلام جهاد عدل و نور                 بر علیه ظلم و استبداد و زور

ماه بذل جان و ماه ترک سر               ماه بت ها را شکستن با تبر

ماه ترک جاه و تودیع مقام                 ماه ثارالله ماه انتقام

ماه جولان رژیم پست خواه                ماه شمشیر خدا در دست ها

ماه آزادی و امید و پیام                     ماه پرچم های خونین  قیام

ماه کشتی نجات روی خون               ماه عطر انقلاب و بوی خون

ماه غم ماه محرم ماه نور                  ماه قطع سلطه ی سلطان جور

ماه بیداری و بی زاری ز خواب            ماه صبر و اختیار و انتخاب

ماه جنگ حریت با بندگی                  ماه مرز بین مرگ و زندگی

ماه تغییر قضا و سرنوشت                 ماه ره بردن به دوزخ یا بهشت

ماه از شوق شهادت پر شدن             ماه تعیین مسیر و حر شدن

ماه رفتن در صف بدر و حنین               ماه پیوستن به اصحاب حسین

گر ببارد تیر بر تابوت ها                     کند باید ریشه ی طاغوت ها

کی سخن در پرده می گوییم ما                   بعد از این خون را به خون شوییم ما

گر جدا گردد ز پیکر دست راست                   باز از قرآن حمایت کار ماست

با شهادت تا هم آغوشی کنند            شیرخواران هم کفن پوشی کنند

سینه ها را گر شکافد تیرها               خون شود پیروز بر شمشیرها

دیده ها وقتی که در خواب شب است  این زبان حال مهتاب شب است

اقتدا چون بر خمینی کرده اند             رفتگان کاری حسینی کرده اند

گر چه دیگر زندگی جان بر لبیست       در خور ما نیز کاری زینبیست

ما اسیر نا امیدی نیستیم                 ما حسینی ها یزیدی نیستیم

از شکست اینجا حکایت کی کند                  وز جدایی ها شکایت کی کند

هیچ می دانی که این ره راه چیست    هیچ می دانی محرم ماه چیست

ماه در راه خدا جان دادن است           ماه هفتاد و دو قربان دادن است

ماه اسرار شهادت گفتن است           ماه بیداری و در خون خفتن است

ماه دل از نا امیدی کندن است           ماه دشمن را به خاک افکندن است

ماه در راه هدف کوشیدن است          ماه لبیک و کفن پوشیدن است

ماه استمداد از آن قوس الوراست       آن که خون خواه شهید کربلاست

ای پیمبر را تو ختم الاوصیا                 ای پناه بی کسان مهدی بیا

شور ایمان و ولای ما ببین                 کل ارض کربلای ما ببین

قطره قطره خون ما دریا شده             روزها هر روز عاشورا شده

شاعر: محمد جواد غفور زاده(شفق)

---

محرم آمد و دارد به لب پیغام عاشورا

---

محرم آمد و دارد به لب پیغام عاشورا

محرم آمد و دارد به لب پیغام عاشورا

حسین در کربلا با خون نگارد نام  عاشورا

محرم آمد و دارد به لب پیغام عاشورا

حسین با انقلابش می کند بیدار انسان را                 فدا در راه اهداف بزرگش می دهد جان را

نه تنها جان خود را بلکه جانهای جوانان را                  که جاویدان شود با خون به این فرجام عاشورا

محرم آمد و دارد به لب پیغام عاشورا

حسین با صاحبان زور و زر  کرنش نمی خواهد            حسین  با دشمن دین خدا سازش نمی خواهد

حسین بر سایه ی تسلیم آسایش نمی خواهد          همین اندیشه باشد رمز استحکام عاشورا

محرم آمد و دارد به لب پیغام عاشورا

قیام سرخ او تدوین کند قانون آزادی                         زند بر بام عالم پرچم گلگون آزادی

به جوشش در رگ آزاده آرد خون آزادی                     جهان هنگامه می برپا می کند هنگام عاشورا

محرم آمد و دارد به لب پیغام عاشورا

حسین مرد شهادت جاودان مردیست آزاده                که در راه حقیقت جان و مال و هستیش داده

پس از وی اهل بیتش در مسیر نهضت آماده              کند روشن اسارت نقطه ی ابهام عاشورا

محرم آمد و دارد به لب پیغام عاشورا

حسینی ها حسین جان داده که اسلام جان گیرد       فروغ قسط و عدل و منطق قرآن جهان گیرد

ندای حق پرستی از کران تا بی کران گیرد                 بود اسلام ما اسلامیان اسلام عاشورا

محرم آمد و دارد به لب پیغام عاشورا

شاعر: عتیق بهبهانی

---

سرور و سالار دین با فغان گفت ای زمین با فغان گفت ای زمین

---

سرور و سالار دین                 با فغان گفت ای زمین             با فغان گفت ای زمین

سرور و سالار دین                 با فغان گفت ای زمین           با فغان گفت ای زمین

جان نثار راه دین                             با فغان گفت ای زمین            با فغان گفت ای زمین

سرور و سالار دین                 با فغان گفت ای زمین           با فغان گفت ای زمین

ای زمین کربلا فرزند پیغمبر منم                    نو گل زهرا حسین  بی کس و یاور منم

جان نثار راه ایمان مرد کم لشکر منم              سرو بستان علی یم شیر یزدان ای زمین

سرور و سالار دین                 با فغان گفت ای زمین           با فغان گفت ای زمین

ای زمین نینوا هستی تو منزلگاه من              من ذبیحم تو منی مأوا و  قربانگاه من

با خبر باش ای زمین از این دل آگاه من           آمدم  تا جان کنم تقدیم جانان ای زمین

سرور و سالار دین                 با فغان گفت ای زمین           با فغان گفت ای زمین

نی منم تنها که می گردم در این صحرا شهید   اکبر و عباس و قاسم  نوجوانان رشید

از علی اصغرم هم کرده ام قطع امید             فضل و عون و  جعفر و جمع عزیزان ای زمین

سرور و سالار دین                 با فغان گفت ای زمین           با فغان گفت ای زمین

نیستی ای سرزمین تنها تو قربانگاه من          هست هفتاد و دو قربانی بدان همراه من

این شهادت از ازل بود ای زمین دلخواه من       جمله اندر خاک و خون گردیم غلطان ای زمین

سرور و سالار دین                 با فغان گفت ای زمین           با فغان گفت ای زمین

چون علی اکبر سیمین بر نیکو لقا                 رو کند چون جانب میدان در این دشت  بلا

رأس او شق القمر گردد ز جور اشقیا             یوسف من را کنند صد پاره گرگان ای زمین

سرور و سالار دین                 با فغان گفت ای زمین           با فغان گفت ای زمین

کوفیان خنجر به قلب نازنینش می زنند            از جفا شمشیر و نیزه بر جبینش می زنند

تیر باران از سر زین بر زمینش می زنند            قطعه قطعه پیکرش از شمشیر بران ای زمین

سرور و سالار دین                 با فغان گفت ای زمین           با فغان گفت ای زمین

اندر این میدان چو روی عباس نام آور کند                  آن چنان رزمی چو بابم حیدر صفدر کند

در مصافش ای بسا زین سرکشان بی سر کند  تا که خود آخر شود از عشق قربان ای زمین

سرور و سالار دین                 با فغان گفت ای زمین           با فغان گفت ای زمین

نوگل باغ حسن قاسم عزیز مصطفی             در ره دین خدا لب تشنه سازد جان فدا

آن سر نورانی اش می گردد از پیکر جدا                   استخوانش نرم زیر سم اسبان ای زمین

سرور و سالار دین                 با فغان گفت ای زمین           با فغان گفت ای زمین

زین مصیبت در جنان زهرا کشد از دل فغان       مصطفی و مرتضی با مجتبی بر سر زنان

ساکنان آسمانها جمله ی کروبیان                 حوریان از این الم گریان و نالان ای زمین

سرور و سالار دین                 با فغان گفت ای زمین           با فغان گفت ای زمین

کوفیان را رحم ناید بر من و  احوال من            آب را بندند بر روی من و اطفال من

بشکنند از سنگ کین آن بی وفایان بال من      می نمایند اینچنین حرمت به مهمان ای زمین

سرور و سالار دین                 با فغان گفت ای زمین           با فغان گفت ای زمین

خیزد از اهل حریمم ناله های العطش             سرزمین نینوا پر از نوای العطش

از تمام خیمه ها آید صدای العطش                بر فلک از تشنگی فریاد طفلان ای زمین

سرور و سالار دین                 با فغان گفت ای زمین           با فغان گفت ای زمین

بعد از آن در این زمین پر خطر شمر دغا           ظهر عاشورا نماید رأسم از پیکر جدا

زین مصیبت ناله خیزد از جمیع ماسوا             نه فلک زین ماجرا یکباره لرزان ای زمین

سرور و سالار دین                 با فغان گفت ای زمین           با فغان گفت ای زمین

خیمه گاه آل عصمت را ز کین ۀتش زنند          دختران مصطفی را قلب محزون بشکنند

گوشوار از گوش فرزندان زهرا برکنند               زینب غمدیده گریان و پریشان ای زمین

سرور و سالار دین                 با فغان گفت ای زمین           با فغان گفت ای زمین

افکنند زنجیر و غل بر گردن زین العباد              آه از این بی رحمی و فریاد از این جور و عناد

این چنین بیداد در عالم ندارد کس به یاد                   زین ستمگر مردم بی دین و ایمان ای زمین

سرور و سالار دین                 با فغان گفت ای زمین           با فغان گفت ای زمین

شاعر: حاج حبیب الله معلمی

---

محرم آمد و عاشورا حسینت کشته شد یا زهرا حسینت کشته شد یا زهرا

---

دانلود نوحه ی محرم آمد و عاشورا               حسینت کشته شد یا زهرا      حسینت کشته شد یا زهرا

محرم آمد و عاشورا               حسینت کشته شد یا زهرا      حسینت کشته شد یا زهرا

محرم آمد و عاشورا               حسینت کشته شد یا زهرا   حسینت کشته شد یا زهرا

محرم آمد و عاشورا               حسینت کشته شد یا زهرا      حسینت کشته شد یا زهرا

حسینت کشته شد یا زهرا      به خون آغشته شد  یا زهرا     به خون آغشته شد  یا زهرا

محرم آمد و عاشورا               حسینت کشته شد یا زهرا   حسینت کشته شد یا زهرا

بیا در کربلا اى مادر                عزیزان حسین را بنگر             بدنهاى مطهّر بى سر

غرق خون بى‏ کفن در صحرا      حسینت کشته شد یا زهرا      حسینت کشته شد یا زهرا

محرم آمد و عاشورا               حسینت کشته شد یا زهرا   حسینت کشته شد یا زهرا

بیاورده، خلیل ثانى                به همراهش بسى قربانى      در این  منزلگه عرفانى

عجب قربانیانى زیبا                حسینت کشته شد یا زهرا      حسینت کشته شد یا زهرا

محرم آمد و عاشورا               حسینت کشته شد یا زهرا   حسینت کشته شد یا زهرا

زمین کربلا شد رنگین             ز خون جان نثاران دین            که باشد تا ابد عطر آگین

مناى عاشقان شیدا              حسینت کشته شد یا زهرا      حسینت کشته شد یا زهرا

محرم آمد و عاشورا               حسینت کشته شد یا زهرا   حسینت کشته شد یا زهرا

حسین جانباز دین و قرآن         حسین آموزگار عرفان             حسین سرباز عهد و پیمان

قیامش جاودان در دنیا            حسینت کشته شد یا زهرا      حسینت کشته شد یا زهرا

محرم آمد و عاشورا               حسینت کشته شد یا زهرا   حسینت کشته شد یا زهرا

بر بشر درس عزت آموخت       رمز عشق و حقیقت آموخت    با شهادت ولادت آموخت

خون بهایش خدای یکتا           حسینت کشته شد یا زهرا      حسینت کشته شد یا زهرا

محرم آمد و عاشورا               حسینت کشته شد یا زهرا   حسینت کشته شد یا زهرا

دست پرورده ی پیغمبر           بر شهیدان عالم سرور            رهنما و عدالت گستر

سرش شد بر سنان واویلا       حسینت کشته شد یا زهرا      حسینت کشته شد یا زهرا

محرم آمد و عاشورا               حسینت کشته شد یا زهرا   حسینت کشته شد یا زهرا

زین الم آسمان می گرید         مکان و لا مکان می گرید                  مصطفی در جنان می گرید

ناله خیزد ز کوه و دریا             حسینت کشته شد یا زهرا      حسینت کشته شد یا زهرا

محرم آمد و عاشورا               حسینت کشته شد یا زهرا   حسینت کشته شد یا زهرا

لاله ای از عطش خشکیده      بر تنش آفتاب تابیده               جامه از خاک و خون پوشیده

کیست این قطعه قطعه اعضا                   حسینت کشته شد یا زهرا      حسینت کشته شد یا زهرا

محرم آمد و عاشورا               حسینت کشته شد یا زهرا   حسینت کشته شد یا زهرا

شاعر: حاج حبیب الله معلمی

---

من به زمین کربلا بهر فدا آمده ام حسین تشنه لب منم

---

دانلود نوحه ی من به زمین کربلا         بهر فدا آمده ام           حسین  تشنه لب منم

من به زمین کربلا        بهر فدا آمده ام                     حسین  تشنه لب منم

من به زمین کربلا        بهر فدا آمده ام                     حسین  تشنه لب منم

از حرم امن خدا          به این منا آمده ام                 حسین  تشنه لب منم

صراط مستقیم حق بود مسیر راه من                       همین زمین اطهر است محل قتلگاه من

شهید می شود در این مکان همه سپاه من

به وعده گاه عشق حق پی وفا آمده ام                     حسین  تشنه لب منم

من به زمین کربلا        بهر فدا آمده ام                     حسین  تشنه لب منم

نهال دست پرور باغ رسول اطهرم                            میوه ی قلب مصطفی فاطمه است و مادرم

زینت عرش کبریا حسین عزیز حیدرم

برای هدیه کردن                   جان به خدا آمده ام               حسین  تشنه لب منم

من به زمین کربلا        بهر فدا آمده ام حسین                     تشنه لب منم

عاشق وصل دلبرم سرخوش جام سرمدم                  عالم علم انبیا وارث جد امجدم

حافظ شرع و مکتبم حامی دین احمدم

بهر نثار جان و سر       به نینوا آمده ام                    حسین  تشنه لب منم

من به زمین کربلا        بهر فدا آمده ام                     حسین  تشنه لب منم

ز موج انقلاب خون ولوله در جهان کنم                      زیر و زبر ز نهضتم کاخ ستمگران کنم

حماسه ی شهادتم فروغ جاودان کنم

نماز را ز عطر خون       دهم بقا آمده ام                             حسین  تشنه لب منم

من به زمین کربلا        بهر فدا آمده ام                     حسین  تشنه لب منم

شهادتم صلات را روح حیات می دهد                        شیوه ی استقامتم درس ثبات می دهد

ز ظلم و بی عدالتی خلق نجات می دهم

به عزم ریشه کندن      جور و جفا امده ام                 حسین  تشنه لب منم

من به زمین کربلا        بهر فدا آمده ام                    حسین  تشنه لب منم

زنم به قله ی شرف پرچم اعتقاد را                         ز خون خود عیان کنم فضیلت جهاد را

به خاک ذلت افکنم  مظاهر فساد را

به آن چه شد مقدرم   شدم رضا آمده ام                 حسین  تشنه لب منم

من به زمین کربلا        بهر فدا آمده ام                    حسین  تشنه لب منم

تلاش بی دریغ من برای حفظ دین بود                      مرا نهی چوباکی از گروه مشرکین بود

اگر چه در ره خدا شهادتم یقین بود

سرم به راه دین اگر     شود جدا آمده ام                 حسین  تشنه لب منم

من به زمین کربلا        بهر فدا آمده ام                    حسین  تشنه لب منم

الا زمین کربلا تو شاهدی به حال من                       شهادت و غریبی و اسارت عیال من

به ذات کبریایی خداست اتکال من

به پاس دین نموده ام   لوا بپا آمده ام                      حسین  تشنه لب منم

من به زمین کربلا        بهر فدا آمده ام                    حسین  تشنه لب منم

---

دوست دارم داد دل از چرخ بازیگر بگیرم گر در این عالم نشد در عالم دیگر بگیرم

---

دوست دارم داد دل از چرخ بازیگر بگیرم                    گر در این عالم نشد در عالم دیگر بگیرم

دوست دارم نام من باب الحوائج باشد اما                 پنجه ی مشکل گشا از حضرت داور بگیرم

دوست دارم  در ره احیای آیین محمد                       تیر اگر آید به سویم با دو چشم تر بگیرم

دوست دارم گر اجازه می دهد مولا ز دشمن             انتقام خون هفتاد و دو نام آور بگیرم    

دوست دارم دستم از پیکر جدا گردد خدایا                 تا مگرچون جعفر طیار بال و پر بگیرم

دوست دارم جان نثار مکتب توحید باشم                             تا مدال افتخار از دست پیغمبر بگیرم

دوست دارم بار دیگر چهره ی قاسم ببوسم               از کجا باید سراغ این گل پرپر بگیرم

دوست دارم تا قیامت از سکینه رخ بپوشم                 دوست دارم در بغل قنداقه ی اصغر بگیرم

دوست دارم ضربت سخت عمود آهنین را                  تا به محراب شهادت انس با اکبر بگیرم

دوست دارم بشنوم صوت خوش ام البنین را              بوسه ای یک بار دیگر از رخ مادر بگیرم

دوست دارم نشکند از رفتن من قلب زینب                 دل نمی دانم چسان زان مهربان خواهر بگیرم

دوست دارم آنقدر لب تشنه باشم تا بمیرم                تا مگر آب حیات از ساقی کوثر بگیرم

دوست دارم تیر آید چشم من در خون نشاند              تا مدال افتخار از بانوی محشر بگیرم

دوست دارم چون تنم پامال سم اسب گردد               بر سرم زهرا بیاید زندگی از سر بگیرم

شاعر: محمد جواد غفور زاده(شفق)

---

یا حسین آنکه دل از غیر تو ببرید منم آنکه لاجرعه ی می مهر تو نوشید منم

---

دانلود نوحه ی یا حسین آن که دل از غیر تو ببرید منم با صدای کربلایی حسین فخری

یا حسین آن که دل از غیر تو ببرید منم           آن که لاجرعه ی می  مهر تو نوشید منم

آن که از شوق به هنگام ولادت چون شمع      عوض گریه در آغوش تو خندید منم

آن که همراه تو آمد به صف کربلا                           پا به پای تو صمیمانه بکوشید منم

آن که خون شد دلش از محنت ایام ولی                   جامه ی صبر به تن بهر تو پوشید منم

روز عاشور   به هنگام وداع آخر                    آن که پروانه صفت دور تو گردید منم

آن که چون لانه ی زنبور ز شمشیر ستم                  جسم عریان تو آغشته به خون دید منم

نشنیدست کسی از سر ببریده سخن            آن که صوت ملکوتی ز تو بشنید منم

آن که با چوبه ی محمل سر خود را بشکست  تا سر غرق به خون ازسر نی دید منم

جنگ با اسلحه کار تو و یاران تو بود                آن که با تیغ زبان بعد تو جنگید منم

یا حسین آن که دل از غیر تو ببرید منم           آن که لاجرعه ی می  مهر تو نوشید منم

شاعر: ژولیده نیشابوری

متن کامل شعر:

یا حسین آن که دل از غیر تو بُبرید منم           آن که لاجرعه می مهر تو نوشید منم

آن که از شوق به هنگام ولادت چون شمع      عوض گریه در آغوش تو خندید منم

آن که با پرورش مادر و تعلیم پدر                    تربیت یافته در مکتب توحید منم

آن که همراه تو آمد به صف کرب و بلا            پا به پای تو صمیمانه بکوشید منم

آن که خون شد دلش از محنت ایّام ولی                   جامه ی صبر به تن بهر تو پوشید منم

روز عاشورا به هنگام وداع آخر                      آن که پروانه صفت دور تو گردید منم

آن که جا از پی یک بوسه به اعضات ندید                 خم شد و حنجر خونین تو بوسید منم

آن که چون لانه زنبور ز شمشیر ستم            جسم عریان تو آغشته به خون دید منم

نشنیده است کسی از سر بُبریده سخن        آن که صوت ملکوتی ز تو بشنید منم

آن که در بزم یزید بن معاویه پست                 قد علم کرد و سخن گفت و نترسید منم

جنگ با اسلحه کار تو و یاران تو بود                آن که با تیغ زبان بعد تو جنگید منم

نظر مرحمتی کن تو به «ژولیده» که گفت        یا حسین آن که دل از غیر تو بُبرید منم

اشعارحضرت عباس علیه السلام

عمدار رشید:

زمین علقمه دریای خون شد     تن بی دست سقّا واژگون شد

عزیز فاطمه با قلب خسته     سر نعش علمدارش نشسته

به دامن گه نهد آن جسم صد چاک     گهی خون از دو چشمش می کند پاک

گهی گویدکه ای ماه مدینه     چه گویم آب اگر خواهد سکینه

زجا برخیز ای سَروِ روانم     علمدار رشید و قهرمانم

به خیمه دخترم چشم انتظار است     به حال مرگ طفل شیر خوار است

شکسته از غمت پشت حسین است     پریشان گیسوان زینبین است

به بالینت برادر:

چرا ای غرق خون ازخاک صحرا بر نمی خیزی     حسین آمد به بالینت تو ازجا بر نمی خیزی

عدو از چار سو آهنگ یَغمای حرم دارد     چرا آخر برای دفع اعدا بر نمی خیزی

منم تنها و، تن ها ی عزیزانم بخون غلطان     چرا بر یاری فرزند زهرا بر نمی خیزی

چسان نعش تو بردارم، چسان رو در حرم آرم     نه قوّت در کمر دارم، ابالفضل ای علمدارم

شدی آسوده از دنیا، رَوی در جنّت المأوی     به نزد مادرم زهرا، ابالفضل ای علمدارم

بگو با مادرم زهرا، حسینت یکّه و تنها     میان لشکر اعدا، ابالفضل ای علمدارم

نور قمر:

ای گل سرخ گلستان ولا عباس     از تو بگرفته جهان امشب صفا عباس

با صفا عالم شد ز بوی تو     گشته روشن از نور روی تو

ای گل گلزار زهرا یا ابوفاضل     یا ابوفاضل یا ابوفاضل

ای که زهرا و علی را نور عینی تو     یاور و یار و علمدار حسینی تو

از ازل دلها گشته پا بستت    زد علی امروز بوسه بر دستت

از تن افتد چونکه فردا یا ابوفاضل    یا ابوفاضل یا ابوفاضل

ای که عشق و معرفت از تو ادب دارد    روز عاشورا حسین نامت به لب دارد

گر نبود آنجا مادرت عباس  فاطمه آمد در برت عباس

چون فتادی روی صحرا یا ابوفاضل     یا ابوفاضل یا ابوفاضل

آئینه ایثار:

ای که آئینه ی ایثار توئی     به همه سید و سالار توئی

در ره عشق وفادار توئی     یاور عترت اطهار توئی

دل ما آینه دار غم توست     این عزا خانه پر از ماتم توست

علقمه چشمه ی اسرار تو بود     علقمه عاشق دیدار تو بود

علقمه شاهد پیکار تو بود     علقمه ساحل ایثار تو بود

تو کفن پوش گل فاطمه ای     تو شهید چمن علقمه ای

ای به راه شرف و عشق امین     وی که زنده شده از سعی تو دین

لاله از داغ تو شد خاک نشین     ز روی زین که فتادی به زمین

بانگ جانسوز تو بر خیمه رسید     دل سالار شهیدان لرزید

خون ز چشمان تو بیرون می ریخت     تیر برحالت تو خون می ریخت

جان به قربان تو و آئینت     که حسینی ست مرام و دینت

به تو و آن بدن خونینت     فاطمه آمده بر بالینت

غربت گلها:

باغ گل در شراره می سوزد     دل گلها هماره می سوزد

فصل قحطی آب شد، گلزار    از عطش در شراره می سوزد

غنچه ی تشنه ی گل توحید     در دل گاهواره می سوزد

از عطش هر گلی که می بینم    با دل پاره پاره می سوزد

آمدی باغبان چه شد گل یاس     اَبَتا اَینَ عَمّیَ العَبّاس

من که ماه مدینه ام بابا     دختر تو سکینه ام بابا

پُرشده از غم و مصیبت و رنج    دل خالی ز کینه ام بابا

بین دریای پُر زموج عطش     بشکسته سفینه ام بابا

به تسلاّی قلب خسته ی من     ای صفابخش سینه ام بابا

آمدی باغبان چه شد گل یاس     اَبَتا اَینَ عَمّیَ العَبّاس

از چه بابا دو چشم تر داری     چه شده دست بر کمر داری

رنگ لاله گرفته رخسارت     باز داغی تو بر جگر داری

آتش غم چه کرده با دل تو     که دل و جان شعله ور داری

ما ز حال تو بی خبر هستیم     تو که از حال ما خبر داری

آمدی باغبان چه شد گل یاس     اَبَتا اَینَ عَمّیَ العَبّاس

این غمی کز عطش به جا مانده     در دل کودکان ما مانده

بسکه ناله زده ز دل اصغر     رفته از تاب و بی صدا مانده

باغ در آتش عطش سوزد    ساقی تشنگان کجا مانده

روی رخساره ی تو همره اشک     گردی از ماتم و عزا مانده

آمدی باغبان چه شد گل یاس     اَبَتا اَینَ عَمّیَ العَبّاس

هیچ دانی که ما چها کردیم     تشنگی را همه رها کردیم

تا عمو سوی خیمه بر گردد    از دل و جان خود دعا کردیم

تا گزندی بجان او نرسد     بخدا ما خدا خدا کردیم

غنچه های توایم و با امّید     رو بسویت ز خیمه ها کردیم

آمدی باغبان چه شد گل یاس     اَبَتا اَینَ عَمّیَ العَبّاس

بابا زمیدان آمدی رنگت پریده     با دخترت برگو چرا قدّت خمیده

انا الیه راجعون داری تو بر لب     جانم ز مظلومی تو افتاده در تب

برجسم ما از تشنگی تابی نمانده    دیگر برای تشنگان آبی نمانده

گر من عمویم را در این صحرا بجویم    حاشا که با او از عطش حرفی بگویم

سوگند بر اشکت که شد از دیده جاری     با من نگو ای دخترم عمو نداری

درخون طپیده:

ای گل در خون طپیده    پشتم از داغت خمیده

یا ابوفاضل یا ابوفاضل     یا ابوفاضل یا ابوفاضل

شد بلند از سینه ناله    علقمه شد باغ لاله

تا صدایت را شنیدم    سوی تو با سر دویدم

در برت ای نور دیده    مادرم زهرا رسیده

از دل این دشت وصحرا    می رسد آوای زهرا

شد فلک تیره ز آهت    مانده بر خیمه نگاهت

 روی خاک افتاده ای تو    تشنه لب جان داده ای تو

نگاه آخر:

بیا حالم دگرگون شد برادر     ز هجران تو محزون شد برادر

ز تیری که عدو بر چشم من زد    ببین رویم پُر از خون شد برادر

ز هجران تو غمگینم    بیا یکدم به بالینم

برادر جــــــــــان     برادر جــــــــــان

کجایی تا ببینی بی قرارم     بیا دستی دگر بر تن ندارم

به پهلوی شکسته با قد خم     ز جنت فاطمه آمد کنارم

کنون چشمان تر دارد     به حال من نظر دارد

برادر جــــــــــان     برادر جــــــــــان

ز طفلانت کنون شرمنده ام من     ز خجلت سر به زیر افکنده ام من

به سوی خیمه ی طفلان عطشان      مبر جسم مرا تا زنده ام من

من از این غم پریشانم      ببین سر در گریبانم

ز دریا من نخوردم آب     به جان تو که عطشانم

برادر جــــــــــان     برادر جــــــــــان

خاک درگاه تو هستم، نظری کن سوی من 

                                               فارغم کن زبلا و زغم و رنج و محن

لقبت ماه بنی هاشم، و نامت عباس           

                                            متوسل به تو هرپیروجوان، کودک وزن

هرگرفتاربلایی که بگوید عباس      

                                             بدهی حاجت او، دوست بُوَد یادشمن

تشنه رفتی به سوی شط وشدی تشنه برون 

                                          به خلوص وبه وفای تو هزاران احسن

من کجا قابل مداحی درگاه تو اَم       

                                          افتخاری است فراوان که خدا داده به من

آسمان محتاج مهتاب است وبس      تشنه لب را حاجت آب است وبس

چون شب تار مدینه مه نداشت        ماه رویی، پای درعالم گذاشت

آمده تاعالم آرایی کند                    تاکه هستی هست سقایی کند

ساقی کوثر ببوسد دست او              جمع گلها دائما سرمست او

مادرش ام البنین را تاب رفت            برلب مولا سخن از آب رفت

گفت با او ماجرای کربلا  

               قصه ی سقای دشت نینوا

زان به بعد ازدیده اشکش ریخته         تاسرشکش را به شیر آمیخته

گاه بوسد دست آن نور دو عین          گاه می گرداندش دورِ حسین

توبرای اوعلمداری کنی                    جان دهی تابهراوکاری کنی

آمد استقبال سقا علقمه                     مادرش ام البنین؟ نه، فاطمه

ای که خاک قدمت سُرمه ی چشم تر من     کن خلاص ازغم هجرت دل غم پرور من

پدرت ازنجف آمد توهم ازخیمه بیا      قدمی رنجه نما پای بنه برسرمن

مشک پاره بده زینب که مدینه ببرد       تاشود با خبر ازخجلت من مادرمن

هوسم بود که آید به سرم اُمّ بنین          مادرت فاطمه آمد عوض مادرمن

هرکجا پای گذاری به زمین می بینی       قسمتی از بدن وازسر وازپیکرمن

روزی که عباس به دنیا آمد ام البنین مادرش بسیار خوشحال شد اما وقتی قنداقه نوزاد را در آغوش علی گذاشت حضرت دستها ی کوچک عباس را ازقنداقه بیرون آورد وبا دیدنش اشک ریخت ...مادرعباس بانگرانی سؤال نمود آیا دست فرزندم عیبی دارد؟ فرمود هیچ عیبی ندارد؛ بلکه این دستها بهترین دستهاست. اما این دستها .......ازبدن جدا می شود.

میرابطال عرب سقای شاه بحر وبر    

                                              زاده ی شیر خدا سردار دشت پُرشرر

روز عاشورا چو دیده شاه دین را بی معین

                                        جمله یاران وجوانان سرنگون ازصدر زین

دید یک سو ازعطش غش کرده اطفال حزین    

                                            رخصتم دِهْ ازکرم تاجان خود سازم فدا

بالب تشنه برون شد ازشط آن شمع هُدا         

                                                  تارساند آب را برکودکان خیمهگاه

کوفیان بی حیا بستند راهش ازجفا             

                                               ازسنان وتیر کردند جسمش آماج بلا

چون دودستش‌شدجدا پشت‌حسین ازهم شکست    

                                         قلب زار زینب وکلثوم ازاین‌ماتم شکست

تیربیداد ستم برمَشک آن سرور رسید     

                                       مَشک آبش ریخت بلکه عمرشه آخر رسید

آه از آن گرز لعین برفرق آن سرور رسید

                                           زان عمود، مغزسرش بر دامن انور رسید

 بر زمین افتاد گفت ای زاده ی خیرالبشر

                                       گرقبولم از کرم مولاکند این دست وسر

مشک خالی:

چشمم ازآب پر و، مشک من از آب تهی است   جگرم غرقه به خون و، تنم از تاب تهی است

گفتم از اشک کنم آتش دل را خاموش   پر زخوناب بود چشم من از آب تهی است

به روی اسب قیامم به روی خاک سجودم   این نماز ره عشق است ز آداب تهی است

مشک هم اشک به بی دستی من می ریزد   بی سبب نیست اگر مشک من از آب تهی است

پرکرد مشک وپس کفی از آب برگرفت    

                                   می خواست تا که نوشد از آن آب خوش گوار

آمد به یادش ازجگر تشنه ی حسین    

                                 چون اشک خویش ریخت زکف آب وشد سوار

شدبالبان تشنه از آب روان برون              

                                       دل پر زجوش ومشک به دوش آن بزرگوار

گفت شاها قلب من گردیده تنگ       شیشه ی صبرم همی آمد به سنگ

من مگر آن میر والا نیستم؟              مر حرم را یار وسقّا نیستم؟

دست و بازو بهر دفع دشمن است      زو نیاید کار، باری برتن است

یا بباید کرد دفع اشقیا                    یاکه دشمن سازد ازپیکرجدا

گرنخواهی اذن میدانم دهی             ازچه رو همراه خود آورده ای

خسرو بطحا چو بشنید این خطاب     لعل لب بگشاد ازبهرجواب

گفت جانا مرعلمدارمنی                  منشی وسقا وسالارمنی

آتش هجرت مزن برجان من             کی توانم دید آن رخشان بدن

دل ندارم تاکه بینم بی سرت             درعزایت سینه کوبان خواهرت

چون نهنگی راند مرکب سوی آب     مرغ روحش ازعطش بودی کباب

پُرنموده مَشک از آب زلال              برفکنده دوش هم شکل هلال

چون سکندر تشنه ی آب حیات      بالب عطشان برون شد از فرات

مقصد سقا به مشک وآب بود          چون که آب اندر حرم نایاب بود

همچوتیری جمله صف هارا شکافت  اندکی برسوی نخله راه یافت

ظالمی درپشت نخله آرمید              راند تیغ ودست اَیْمَنْ را برید

ظالمی دیگر شدی اندر کمین           دست چپ راهم فکنده بر زمین

ناگهان تیری به مشک آب خورد       در حقیقت بردل بی تاب خورد

چون نگه فرمود پور بوتراب            آب را می ریخت بر روی تراب

دست شست ازجان وشد قطع امید     بانگ اَدْرِکْ یا اخا از دل کشید

چشم حق بین رانشان تیر ساخت       تن مکان نیزه وشمشیر ساخت

فرق سر را جای داده برعمود            لب پُر ازذکر خداوند ودود

ناله ی عباس گوش شه رسید            صبر ازدل هوش او ازسر پرید

بهر امداد برادر گشت راست              نینوا ازنو نوای تازه خاست

ذوالجناح شاه گرم تُرک تاز                ناگهانی از دویدن ماند باز

خسرو دین پیش رویش بنگرید           دست بی پیکر به روی خاک دید

خم شد ودست برادر برگرفت            بانگ واعباس شه ازسرگرفت

گه به سینه گاه چشم وسرنهاد            گاه بوسید وچو جان در برنهاد

اندک اندک بر برادر راه یافت             در زمین آن پیکر چون ماه یافت

ای برادر ای عزیز نوثمر                    برشکستی مر مرا آخرکمر

چشم بگشا بر من ای نور دو عین        ای برادر من حسینم من حسین

کنار نهرعلقمه زمزمه آید                 صدای آه وناله فاطمه آید

این پیکر بی دست وسر یارحسین است   سقا وسردار وعلمدارحسین است

این پاره پاره تن که بر روی زمین است فرزند خوش آوازه ی ام البنین است

امید زینب ای خدا درخون طپیده        ازچشم زهرا بی تحمّل خون چکیده

زمزمه وهم خوانی:    ای باوفا عباس   مشکل گشاعباس

زمزمه وهم خوانی:    ساقی کودکان   داده لب تشنه جان

زعلقمه رسد ندا           ابالفضل ابالفضل

فاطمه می زند صدا        ابالفضل ابالفضل

تو برحسین برادری        ابالفضل ابالفضل

برتشنگان آب آوری       ابالفضل ابالفضل

سکینه بادو چشم تر       ابالفضل ابالفضل

خاک عزاکند به سر        ابالفضل ابالفضل

زهرا کند پسرپسر          ابالفضل ابالفضل

شکسته ازحسین کمر      ابالفضل ابالفضل

دوگروهی: ای اهل حرم میر وعلمدار نیامد(2) علمدار نیامد(2)     

             سقای حسین سید وسالار نیامد(2)  علمدار نیامد(2) 

             منم گدای عباس                    جانم فدای عباس

            عباس علمدار حسین              میر وسپه دار حسین   

به میدان چونکه میرفت آن جوان، آهسته آهسته

                                زجسم شه بُرون میرفت جان، آهسته آهسته

چنان هجران او برقلب ثارالله گران آمد

                                 که پشت شاه خم شد چون کمان، آهسته آهسته

حسین آن شمع خلوتگاه اسرار خداوندی

                                       تبسّم برلب واشکش روان، آهسته آهسته

جوانان جمله رفتند وسپس شد نوبت عبّاس    

                                          حریم عشق شد بی پاسبان، آهسته آهسته

زنخلستان ساحل چونکه سوی خیمه می آمد   

                                         عدو شد سدّ راه آن جوان، آهسته آهسته

چوتیر سَنْگدِلْ دشمن برآن مشکِ پرآب آمد   

                                          دگر شد نا امید آن قهرمان، آهسته آهسته

خدایا کاش قلبم پاره می شد          ولی مشکم حرم را چاره می شد

نه دستی هست تا دشمن برانم         نه آبی تاسوی خیمه رسانم

علم افتاده یک سو مشک یک سو      بدامن خون با اشک یک سو

چه شد قد رسای تو:

چو شد عباس نام آور، شهید خالق اکبر

ببالینش حسین گفتا، برادرجان برادرجان

تو رستی ازغم دنیا، شدم من بی کس وتنها

درین دشت پر ازغوغا، برادرجان برادرجان

چوکردم از وطن دوری، دلم خون است زمهجوری

تو بودی نجم دلجوئی، برادرجان برادرجان

حسین شد اندرین صحرا، ز داغت بی کس وتنها

اسیر لشکر اعدا، برادرجان برادرجان

چه شد قدّ رسای تو، کجا شد دستهای تو

فتاد ازکف لوای تو، برادرجان برادرجان

سکینه گرخبر گردد، زمرگت زار می گرید

دلش از غصّه خون گردد، برادرجان برادرجان

شکستی پشتم از رفتن، ربودی قوّتم ازتن

غریبم من درین دشمن، برادرجان برادرجان

پس ازتو ای علمدارم، چسان درخیمه رو آرم

بنزد خواهر زارم، برادرجان برادرجان

درس سقایی:

امتحان دادم، تشنه جان دادم     امتحان دادم، تشنه جان دادم

گر ندارم آب، آبرو دارم           کرده سقّایی، چشم خونبارم

عاشقی بگرفت، بُود وهستم را     فرق و پیشانی، چشم و دستم را

امتحان دادم، تشنه جان دادم     امتحان دادم، تشنه جان دادم

باز اگر افتد، درحرم راهم     ازعلی اصغر، معذرت خواهم

سینه طوفانی، دیده دریایی      گیرم ازچشمم، درس سقّایی

امتحان دادم، تشنه جان دادم     امتحان دادم، تشنه جان دادم

ازولادت تا، ظهر عاشورا      بوده ام یار، یوسف زهرا

فاطمه برمن، مادری کرده     یوسفش برمن، رهبری کرده

امتحان دادم، تشنه جان دادم     امتحان دادم، تشنه جان دادم

بهر سقّایی، من فرس راندم    ازخجالت در، علقمه ماندم

سینه طوفانی، دیده دریایی     گیرم ازچشمم، درس سقّایی

امتحان دادم، تشنه جان دادم     امتحان دادم، تشنه جان دادم

عبد درگاهت:

حسین ای مظهر یزدان، برادرجان خدا حافظ

شدم عازم سوی میدان، برادرجان خدا حافظ

عزیز خالق اکبر، نمی بینم ترا دیگر

برفتم از سرکویت، برادرجان خدا حافظ

برادر جان زبعد من، مکن غوغا مکن زاری

درین وادی فغان منما، شدم گرکشته باخواری

سرنعشم گذر بنما، برادرجان زغمخواری

حلالم کن برادرجان، بصد افغان خدا حافظ

نشد قسمت برادر جان، کنم بهرت علمداری

خجالت می کشم جانِ، اخا ازاین سپه داری

نشین دورت بگردم من، اخا ای مظهر باری

یقین دارم اجل گیرد، ز دامانم، خدا حافظ

توقع دارم ای مولا، مرا هم از ره احسان

بوقت مرگ چون عبدی، سرم گیری تو بر دامان

مگو بودم تو را یاور، غلامم بر تو ای سرور

شدم من عازم میدان، شه بطحا خدا حافظ

خجالت می کشم دیگر، من ای شاه نیکومنظر

چسان بینم رخ خواهر، مخوان سقّا مرا دیگر

که طفلان از عطش یکسر، فتادندی درین محضر

چنان لب تشنه ومضطر، برادرجان خدا حافظ

دریغا چون نشد قسمت، سوی بطحا به همراهت

در آن ره سرمه ی چشمم، کنم خاک قدم هایت

رکابت گیرم ای شاها، غلام عبد درگاهت

دریغا ای برادرجان، برادرجان خداحافظ

بگو باخواهر زارم، وطن برگشتی ای شاها

بنزد مادر پیرم، کند عرض سلامم را

همه سینه زنان ونوحه خوانان را شفاعت کن

شه ی دین، ای امام و رهبر عالم، خدا حافظ

حضرت عبّاس، ای علمدارم   قدعلم بنما، بی کس ویارم

توسپهدار ومحرمم بودی   محرم راز وهمدمم بودی

حضرت عبّاس، ای علمدارم   قدعلم بنما، بی کس ویارم

من گدایم گدای ابالفضل     می کنم جان فدای ابالفضل

مِهر او در دلم جا گرفته     زنده ام با ولای ابالفضل

روز و شب اشک ریزم به دامان     در غم و در عزای ابالفضل

بود سقّا و لب تشنه جان داد     ای بنازم وفای ابالفضل

گشت قربانی راه داور     علقمه شد منای ابالفضل

شد جدا از بدن بهر اسلام     نازنین دستهای ابالفضل

باز باشد به روی خلائق     باب دارالشفای ابالفضل

پیروی کن ز مَشی و مرامَش     تا بجویی صفای ابالفضل

شده درعلقمه غوغا                      به خاک وخون تن سقّا

توئی یار ومددکارم                       ابالفضل ای علمدارم

گرفته خون دوچشمانت                 شودجانم به قربانت

حرم در انتظار تو                         بُوَد دل بی قرار تو

بپا خیز ای سپهدارم                      ابالفضل ای علمدارم

به موج خون نشستی تو                 زغم پشتم شکستی تو

ببین درچنگ اغیارم                      ابالفضل ای علمدارم

بپا خیز وکرم بنما                         دمی رو درحرم بنما

زداغت چشم تر دارم                    ابالفضل ای علمدارم

ندارم یاور ویاری                         در این صحرا علمداری

ببین آه شرر بارم                          ابالفضل ای علمدارم

نخوابد دیده ها امشب                   دو چشم خواهرم زینب

رَوی در نزد دلدارم                      ابالفضل ای علمدارم

یاری عترت مصطفی کن:

شاه لب تشنه سبط پیغمبر   با دل زار و باحال مضطر

گفت با نعش پاک برادر   ای برادر امان ازجدایی

ای بخون غرقه ی بی گناهم   محرم راز و پشت و پناهم

ای علمدار و میرسپاهم   ای برادر امان ازجدایی

خیز و بنگر که یاور ندارم   جز تو غمخوار دیگرندارم

منکه دیگر برادر ندارم   ای برادر امان ازجدایی

ای سُرور دل و نور عینم   چشم بگشا ببین من حسینم

کز فراق تو در شور و شینم  ای برادر امان ازجدایی

ازچه پر خون شده چشمهایت   گشته صدپاره قدّ رسایت

ای برادر چه شد دستهایت   ای برادر امان ازجدایی

ازغم مرگ اکبر بنالم      یا ز داغ برادر بنالم

بر غریبی خواهر بنالم    ای برادر امان ازجدایی

خیز و ازجا علم را بپا کن    رُو ز میدان سوی خیمگاه کن

یاریِ عترت مصطفی کن    ای برادر امان ازجدایی

ساقی تشنگان، آقا ابا الفضل         حامی کودکان، آقا ابا الفضل

اهلبیت حسین،  آقا ابا الفضل    جمله در شور وشین، آقا ابا الفضل

آقا ابا الفضل(4)

در کنار فرات، جان را فدا کن     جان فدای حسین، در کربلا کن

یابن امّ البنین، آقا ابا الفضل         کشته ی راه دین، آقا ابا الفضل

                                   آقا ابا الفضل(4)

عبد صالح توئی، باب الحوائج       درد ماشیعیان، آقا دوا کن

ما غلامان تو، آقا ابا الفضل           جان نثاران تو، آقا ابا الفضل

آقا ابا الفضل(4)

شور سینه:                                        

امیرلشکرحسین   عباس یاابالفضل     ای مه انورحسین     عباس یاابالفضل

ساقی‌دشت نینوا   عباس یاابالفضل     تشنه لب ازجام‌بلا    عباس یاابالفضل

دست‌علی به‌کربلا  عباس یاابالفضل    میر وعلمدار حرم    عباس یاابالفضل

سـید وسـالا حرم   عباس یاابالفضل    امـید آخر حسین    عباس یاابالفضل

مگـرکنار علـقمه   عباس یاابالفضل    آمـده مادر حسین    عباس یاابالفضل

عزاداران!

تاحالا شده که منتظر آمدن کسی باشید، اما عزیزت، پسرت، برادرت، و... نیاید؟

هرچه صبر می کنی و منتظر می ایستی خبری نمی شود. نگران می شوی بلند می شوی می آیی داخل حیاط خانه، دلت آرام نمی گیرد، می روی در کوچه دلت آرام نمی گیرد، خدایا چرا نیامددیر کرد؟! می آیی داخل کوچه و خیابان هر وسیله ای که می آید نگاه می کنی....

امام حسین و برادرش عباس علیهما السلام به دنبال آب رفتند اما دیر کرده بودند. زن و بچه ها نتواستند آرام بگیرند. از خیمه بیرون آمده بودند، جلوی درب خیمه ها صف کشیده بودند منتظرند عمو بیاید. یک وقت دید امام حسین تنها آمد؛ با پای پیاده، دست به کمر و...

سینه زنی:

غزالان حریم آل طاها   فرود آرید عمود خیمه ها را

سرود غم بخوانید، ز دیده خون فشانید   عمو دیگر نیاید(2)

بر آن دستی که حیدر بوسه می زد   لب ساقی کوثر بوسه می زد

بر آن چشم و بر آن دست   ز هرسو تیر و بنشست    عمو دیگر نیاید(2)

یتیمان راه صحرا را بپویید   که شاید دست سقّا را بجویید

پدر قدّش خمیده   عمو در خون طپیده    عمو دیگر نیاید(2)

کنار علقمه غم حجله بسته   در آن جا مادرم زهرا نشسته

سرت را روی دامن   گرفته مادر من    عمو دیگر نیاید(2)

ای حامی دین خدا برادر ابالفضل    پشتم شکستی یا اخا برادر ابالفضل

دست رشیدت از بدن جدا شد    شور و نوا در خیمه ها بپا شد

پشت و پناه من تویی برادر ابالفضل    میر وسپاه تویی برادر ابالفضل

ای حامی دین خدا برادر ابالفضل    پشتم شکستی یا اخا برادر ابالفضل

در انتظارت ای مه مدینه     با کودکان در خیمه گه سکینه

سقای آل مصطفی برادر ابالفضل    قربانی دین خدا برادر ابالفضل

ای پرچم افراز جلال و عزت    جان داده ونداده تن به ذلت

تا آخرین دم حامی حسینم    فدائی امام عالمینم

ای حامی دین خدا برادر ابالفضل    پشتم شکستی یا اخا برادر ابالفضل

بغیر ازسید ومولا:

بپاس پاسداری حریم کبریا عباس  

 به همراه حسین آمد بدشت کربلا عباس

ز بسکه داشت اُلفت بافروغ چشم پیغمبر

نمی شد ازحسین خویشتن آنی جدا عباس

بپاس حرمت زهرا بغیر ازسید ومولا

نکردی تا دم آخر برادر را صدا عباس

گرفت اذن از برادر رفت میدان تا که آب آرد

برای کودکان تشنه از راه وفا عباس

درون آب رفت وتشنه لب از آب بیرون شد

بپاس تشنگی خامس ال عبا عباس

کنار علقمه از صدر زین نقش زمین گردید

گذشت از هستی خود در ره دین خدا عباس

خون گرید علقمه:

زد آه کودکان، آتش به هست من   در راه عشق تو، افتاده دست من

ای کشتی نجات، جانم شود فدات   رو کن سوی فرات، جانم حسین حسین

شرمنده ازتو ای، مولی الموالی ام   بوسه مزن دیگر، بر دست خالی ام

شد ساقی حرم، دستش زتن جدا   شد پر زخون علم، جانم حسین حسین

برحال من کند، خون گریه علقمه   پرشد مشام جان، ازبوی فاطمه

بنشسته در برم، او جای مادرم    چون لاله پرپرم، جانم حسین حسین

معنای غیرت:

ای امید حسین، ای پناه حسین   ای علمدار عشق، در سپاه حسین

ای خجل ازتو آب، توخجل از رباب   تشنه جان داده ای، پیش دریای آب

ای امید حسین، ای پناه حسین   ای علمدار عشق، در سپاه حسین

ای علمدار من، یار و غمخوار من   من گرفتار یار، تو گرفتار من

می کشد انتظار، در حرم دخترم   تا تو آب آوری، بر علی اصغرم

ای امید حسین، ای پناه حسین   ای علمدار عشق، در سپاه حسین

خون بازو شده، آب سقّای من   وای من وای من، وای من وای من

چشم خود وا کن ای، خفته در علقمه   دیدنت آمده، مادرم فاطمه

ای امید حسین، ای پناه حسین   ای علمدار عشق، در سپاه حسین

ساقی تشنگان، مشک آبت چه شد؟   من صدایت زدم، پس جوابت چه شد؟

اشک من بر رخ و، خون تو بر جبین   دست من بر کمر، دست تو بر زمین

ای امید حسین، ای پناه حسین   ای علمدار عشق، در سپاه حسین

کیست‌چون‌عباس کزخون چهره آرایی‌کند    دیده‌اش برتشنگان ازاشک دریایی‌کند

آمده تابرامام خود فدا کاری کند          با نثاردست وسر اسلام را یاری کند

هم شود سقای طفلان هم علمداری کند     وصل‌جانان را به بذل‌جان خریداری کند

درمقام نوکری برخلق آقایی کند      کام عطشان کاریک لشکربه تنهایی کند

یاابوفاضل همه عالم فدای خاک پاکت   یاابوفاضل به دلها نور ده از روی ماهت

ای که بود آسوده خاطر آل عصمت درپناهت    کن دل مارا تجلیگاه رحمت بانگاهت

دل شود آئینه ی حق بانگاه گاه گاهت       لطف کن لطفی که آیم درکنار بارگاهت

سائلم من سائلم من سائل لطف وعطایت    توکریم ابن کریمی جان این سائل فدایت

چشم ها بایاد او تاحشر نهر علقمه            نخل ها دروصف او دادندباهم زمزمه

اشک ها بایاد او جاری است بر روی همه     درس غیرت یافته باغیرت اوخاتمه

نه سقّا نه سپه دار    نه لشکر نه علمدار    حسینت شده تنها     شکستی کمرم را

ز داغ تـوسکـینه     زنـد برسر وسـینه     واعطشا به کـربلا      واعطشا به کربلا

ای که درباغ ولا منصب سقا داری      ماه طاهایی و در دیده ی ما جا داری

خوبی وبخشش وایثار برازنده ی توست   آنچه خوبان همه دارند توتنها داری

بوسه باران یدالله، شده بازوی تو    هم پسر خواندگی ازحضرت زهرا داری

کمترین مزد وفاداریت این است به دوست    که توهمپای حسین نقش به دلهاداری

دامن علقمه ازخون توچون باغ گل است    سرجدا، دست جدا،  وه چه تماشاداری

باغبان؛ خفته ای وغرق سؤال است حرم     چه جوابی به لب تشنه ی گلها داری

مشک خالی نشود باعث شرمندگیت    غم مخور، بهر حرم دیده چودریا داری

باء بسم الله ز قرآن مجید افتاده است     یا دو دست از ساقی شاه شهید افتاده است

می رسد بانگ اخا ادرک اخا از علقمه        یا مراد اهل عالم بی مرید افتاده است

آمد از خیمه عزیز فاطمه بیند کجا            جسم سقا و علمدار رشید افتاده است

ناگهان چشم حسین افتاد بر روی زمین     دید پرخون هردودست آن‌سعید افتاده است

روزروشن‌پیش‌چشمش‌همچوشب شدچون‌که دید   تارک او را عمودی از حدید افتاده است

دست خود را بر کمر بگرفت و دستی بر عنان     گفت و بر پیکر مرا دردی شدید افتاده است

آمد از باغ چنان زهرای اطهر با خروش      تا ببیند در کجا پور وحید افتاده است

ای آرزویت بردن مشک پر ازآب       تاکه شود شش ماهه درگهواره سیرآب

شد آرزویت همچو دستت نقش برخاک   شد جسم تومانند مشک آب صدچاک

عطش:

درحرم قحطی آب است،‌ عمو واعطشا سینه‌ها در تب و تاب است، عمو واعطشا

این که می‌سوزد و می‌گرید و لب بازکند   طفل عطشان رباب است، عمو واعطشا

یاد اصغر که به گهواره زند ناله زجان    جگر آب کباب است، عمو واعطشا

ای عمو آب نباشد که به اصغر ببرم  او بود تشنه تر از من، من از او تشنه ترم

آب نا یاب شد واز لب مرغان حرم    بر تو این گونه خطاب است، عمو واعطشا

مشک‌ها خشک زآب است وحرم غمخانه گرد گهواره بود شمع و گل و پروانه

لاله ها تشنه ی آبند و زند موج فرات      کودکان را بده از تشنگی ای آب نجات

ای عمو مشک پر از آب بود رمز حیات       بده آبی که ثواب است، عمو واعطشا

ای سپهرکرم وجود وسخا یاعباس        ای محیط ادب ومهر و وفا یاعباس

ای فرات ازتوخجل، توخجل از زینب     به روان همه بخشیده صفا یاعباس

گرنیامد به کنار بدنت امّ البنین             دیده بگشا وببین فاطمه را یاعباس

این عجب نیست که زهرا به کنار بدنت      سر دهد زمزمه ی وا ولدا یاعباس

درنزد زهرا رو سفید:

باد صبا رو در حرم، با عترت طاها بگو

با پیکر غلطان بخون، افتاده در میدان عمو

بهرحمایت حسین، جان می دهم بی واهمه

دشمن بگو خون مرا، ریزد بخاک علقمه

دستم قنوت معرفت، ای قبله ی آئین من

مولا حسین از لطف خود، یکدم بیا بالین من

امروز اگر در یاریِ، دین خدا گشتم شهید

فردا شود ام البنین، در نزد زهرا رو سفید

ســــقّای طفـــــــلان کشـــته شـــد

جــــان یـتیـمــــان کشـــــته شـــد

باد صبا رو در حرم، با عترت طاها بگو

با پیکر غلطان بخون، افتاده در میدان عمو

تاصبح میدهد پاس:

این کیست کربلا را، چون کوه طور کرده

زهرا مگر در این دشت، یا ربّ عبور کرده

بر روی ماه عبّاس، آن جلوه ی حسینی

آری قمر ز خورشید، خود کسب نور کرده

افراشت چونکه قامت، شد کربلا قیامت

بر پا هزار محشر، تا نفخ صور کرده

بر دور خیمه عبّاس، تا صبح می دهد پاس

این ماه کربلا را، دریای نور کرده

جزخدمت برادر، نبوده فکر عبّاس

هرگه که درضمیرش، فکری خطور کرده

دشمن پس از اباالفضل، در فکر غارت افتاد

یا رب چه با شهیدان، سمّ ستور کرد؟!

دید درخون تا شه دین پیکرعباس را      زد به سر بنهاد بر زانو سرعباس را

فرق او چون واژگون دید و دو دست اوجدا     گفت قسمت‌شد اسیری خواهرعباس‌را

آه و واویلا که هرعضوی زعضوش شدجدا      خواست گیرد دربغل چون  پیکرعباس‌را

ای برادر زغمت قلبِ منِ زار شکست     قلب من همچو دلِ عترت اطهار شکست

گرچه غم روی غم آمد به دلم در این دشت     لیک از داغ تو پشتِ منِ بی یار شکست

ای مشک تولا اقل وفاداری کن     من دست ندارم تومرا یاری کن

من وعده ی آب توبه اصغر دادم     یک جرعه برای اونگهداری کن

ای مشک نگه کن تو به بالای سرم     زهراست نشسته آبرو داری کن

افتاده دست راست خدایا زپیکرم   بر دامن حسین برسان ست دیگرم

دست ساقی بوی  زهرا می دهد   نور خود برنخل وصحرا می دهد

زایر دستی که زهرا می شود           او دگرمحراب دلها می شود

دست تو مشکل گشای خیمه بود     دست تودفع بلای خیمه بود

زمزمه:

چشمم پر از خون، فرقم شکسته، دستم جدا شد

خون جبینم، تقدیم خاک، خون خدا شد

سالار بی دست، سقای بی آب، یار حسینم   مظلوم ابالفضل مظلوم ابالفضل(2)

این جسم وجانم، این هردو دستم   این هردو عینم، اشکی بریزم، آهی بر آرم

با اینکه افتاد، از تن دو دستم   از آل عصمت، شرمنده هستم

شد اشک خجلت، از دیده جاری، یاد ربابم، مظلوم ابالفضل مظلوم ابالفضل(2)

لب تشنه برلب آب  ازخون وضوگرفتم(2)  پاداش نوکری را خون گلو گرفتم(2)

دستم زتن جدا شد    در راه دین فدا شد(2)

عشق عزیز زهرا    باشد عبادت من     زهرا چرا نیاید         بهر عیادت من

دستم زتن جدا شد    در راه دین فدا شد(2)

من اوفتادم ازپا   اومی زند به سینه       لب ترنکردم ازآب    یاد لب سکینه

دستم زتن جدا شد    در راه دین فدا شد(2)

بیا مولا، تا که بار دگر، من ببینم آن، روی چون ماهت

به جای گل، می فشانم من، هر دو دستم را، بر سر راهت

حسین جانم حامِیَت هستم، شده از عشقت جدا دستم

ای حسین جانم ای حسین جانم

گرفته سقّا وضو از خون، بسته قامت بهر نماز عشق

بگوید با دست ومشک وعَلَم، ساقی طفلان رمز وراز عشق

حسین جانم حامِیَت هستم، شده از عشقت جدا دستم

ای حسین جانم ای حسین جانم

خداوندا ساقی طفلان، زین خجالت هر، لحظه می میرد

که از دست خالی سقّا، یوسف زهرا، بوسه می گیرد

حسین جانم حامِیَت هستم، شده از عشقت جدا دستم

ای حسین جانم ای حسین جانم

بکش تیر از، دیده ام بیرون، تا ببینم من، روی جانانه

کمک کن تا، خیزم ازجا و، دورِ تو گردم، همچو پروانه

حسین جانم حامِیَت هستم، شده از عشقت جدا دستم

ای حسین جانم ای حسین جانم

خزان شده ای خدا، دست گُلِ یاس من     فتاده در موج خون، پیکر عبّاس من

کیست به زینب دهد، ز علقمه این خبر     که آمده از جنان، فاطمه با چشم تر

گشته ز بازو قلم، دو دست صاحب علم

ابالفضل با وفا علمدارلشکرم                  مَهِ هاشمی‌نسب امیر دلاورم

برادرچرا به خون فتادست پیکرت    زضرب عمودکین شکسته چرا سرت

چنین قطعه قطعه شد چرا جسم اطهرت   که نعش توغرق خون فتاده برابرم

ابالفضل با وفا علمدارلشکرم                       مَهِ هاشمی نسب امیر دلاورم

برادرچرا قلم شده دستهای تو    به خون غوطه ور شداست که قدّ رسای تو

دریغ از جوانیت شوم من فدای تو      توکردی برادری تمام ای برادرم

ابالفضل با وفا علمدارلشکرم                    مَهِ هاشمی نسب امیر دلاورم

فدای دو بازویت که گشت ازبدن جدا نمودی به راه دین سر وجان وتن فدا

به چشم تو تیرکین نشسته است یا اخا  برادرچه سان ترا به خون غرقه بنگرم

ابالفضل با وفا علمدارلشکرم                     مَهِ هاشمی نسب امیر دلاورم

فتاده زکف چرا برادر لوای تو                نیاید بگوش من عزیزم صدای تو

به قربان غیرتت فدای وفای تو          که لب تشنه ازفرات گذشتی بخاطرم

ابالفضل با وفا علمدارلشکرم                    مَهِ هاشمی نسب امیر دلاورم

همه اهلبیت من به تو داشتند امید          کشد انتظار تو دری خیمه خواهرم

ابالفضل با وفا علمدارلشکرم                     مَهِ هاشمی نسب امیر دلاورم

دل کودکان شده زسوز عطش کباب           سکینه در انتظار رقیه در التهاب

ببین تشنه اصغرم  درافغان وانقلاب      دریغا نشد که آب رسانی به دخترم

ابالفضل با وفا علمدارلشکرم                   مَهِ هاشمی نسب امیر دلاورم

توعباسی ای‌عزیز تنت گشته چاک چاک چه سان جسم پاره ات بَرَم من سوی حرم

ابالفضل با وفا علمدارلشکرم                    مَهِ هاشمی نسب امیر دلاورم

شهید به خون طپان دریغ از رشادتت       صفا و محبّت و وفا ومروّتت

حسین را کمر شکست برادر شهادتت      زمرگت ببین فلک چه آورده برسرم

ابالفضل با وفا علمدارلشکرم                       مَهِ هاشمی نسب امیر دلاورم

بر زمین افتاد لاله یاسم                     شد جدا ازتن دست عباسم

رفتی وبی تو شد نصیب من               گریه ی زینب خنده ی دشمن

لاله پرپر  ابالفضل ابالفضل                 سید وسرور   ابالفضل ابالفضل 

زهراکند پسرپسر  ابالفضل ابالفضل       خاک عزاکند به سر  ابالفضل ابالفضل

جام خالی در دست طفلان است          چشمشان برتو سوی میدان است

تا به خون خفتی در دل صحرا             زائرت گردید مادرم زهرا

لاله پرپر  ابالفضل ابالفضل                 ساقی کوثر  ابالفضل ابالفضل

زهراکند پسرپسر  ابالفضل ابالفضل       خاک عزاکند به سر ابالفضل ابالفضل

باکدامین دل ای علمدارم                    بی تو روسوی خیمه ها آرم

با کدامین دست ای سراپاخون              آورم تیر از دیده ات بیرون

لاله پرپر  ابالفضل ابالفضل            شکسته ازحسین کمر  ابالفضل ابالفضل

زهراکند پسرپسر  ابالفضل ابالفضل       خاک عزاکند به سر ابالفضل ابالفضل

جلوه ی حیدر   ابالفضل ابالفضل

زمزمه:

دراین عالم، غیر عشق و غمت، ای برادرجان، من نمی دانم

به غیر از نامَت عزیز دلم، در دَمِ جان دادن نمی خواهم

سر بشکسته دو دیده ی خون، جسم گلگون و، چشم گریانم

هدایایِ، ساقیِ تو بُوَد، بهرتو ای مقصود جانانم

وجودم یکسر فدایت شد، ببین جسمم، خاکِ پایت شد

ای برادر جان، ای برادر جان

ببین زهرا مادرت زجنان، علقمه آمد، بهرغمخواری

بمیرم من، بهرتو که دگر، بعد عبّاست بی علمداری

امیدم این، بود و ذکرم این، تیرکین ازچشمم برون آری

جمال من، شد تماشایی، چرا با زینب، نمی آیی

جمال من، شد تماشایی، چرا با زینب، نمی آیی

ای برادر جان، ای برادر جان

وجودم یکسر فدایت شد، ببین جسمم خاکِ پایت شد

ای برادر جان، ای برادر جان

چو درخیمه، ناله ی تو رسید، با دلی آشفته دویدم من

میان ره، هردو دست تو را، روی چشمان، خودکشیدم من

ببین دشمن، بی توخنده کند، بر غریبی و، حال زار من

تو رفتی و، بعد تو به خدا، از حیات خود، نا امیدم من

سکینه بی تو خورد سیلی، رقیه رویش شود نیلی

ای برادر جان، ای برادر جان

وجودم یکسر فدایت شد، ببین جسمم خاکِ پایت شد

ای برادر جان، ای برادر جان

ادرک اخا حسین جان(2)

گـــلواژه ی وفــایـم          سقــای کــربــلایـم

یـاد طفــل ربــابــم           غـم می دهـد عـذابم

خورده به لعل خشکم           ســردی مشـک آبـم

ســیدنا حسین جــان          ادرک اخا حسین جان

                  ادرک اخا حسین جان(2)

رزمــنده ام حســینم           تــازنـده ام حسینـم

از دخــترت سکــینه           شـرمـنده ام حسینـم

سـقــای غـم نصـیبم           ادرک اخاحسین جان

                   ادرک اخا حسین جان(2)

دیـده بــه راه عشـقم          مــیرســپاه عشقـــم

گـــل اُمّ البنینــــــم          بـــا آه آتشینــــــم

یـا ربّ مـدد جمـــالِ        حسیـن خــود ببینــم

حبیبنــا حسـین جـان         ادرک اخا حسین جان

                 ادرک اخا حسین جان(2)

صـدق وصـفا مــرامم        بــرفـاطمــه غـلامم

گـلــواژه وفــــایــم        سقــای کـربـلایــم

شرمنده ام حسین جان        ادرک اخا حسین جان

                ادرک اخا حسین جان(2)

غریب و بی کس و تنها برادر   خیام تشنه را سقّا برادر

بزن حرفی عزیزم من حسینم   نگو افتاده ام از پا برادر

فدای دیده ی پُرخاک وخونت   دمی این دیده را بگشا برادر

فدای آن لب عطشان وخشکت   که مانده تشنه بر دریا برادر

فدای دست از پیکر جدایت   که شد در راه حق اهدا برادر

فتادی بر زمین از اسب، بی دست   به روی دامن زهرا برادر

صدایت می زنم خاموشی ای وای   مگر رنجیده ای از ما برادر

چگونه رو به سوی خیمه آرم   وَ نَعشَت را نهم اینجا برادر

سکینه گر سراغت را بگیرد   چه پاسخ من دهم او را برادر

ای علمدار من، یار وغمخوارمن(2)   من گرفتار تو، تو گرفتار من

می کشد انتظار، در حرم دخترم(2)   تا تو آب آوری، بر علی اصغرم(2)

خون بازو شده، آب سقّای من    وای من وای من، وای من وای من (2)

 چشم خود واکن ای، خفته درعلقمه(2)   دیدنت آمده، مادرم فاطمه(2)

ماه اُمّ البنین، گشته نقش زمین   ناله ام بشنو و، غربتم را ببین

ای یـار و یــاور من     ابـــالـفـضـــــــل، ابـــالـفـضـــــــل

حـامــی لشکــــرمن     ابـــالـفـضـــــــل، ابـــالـفـضـــــــل

تو بـرحسین برادری     ابـــالـفـضـــــــل، ابـــالـفـضـــــــل 

ام البنین را پســــری     ابـــالـفـضـــــــل، ابـــالـفـضـــــــل

بر تشنگان آب آوری     ابـــالـفـضـــــــل، ابـــالـفـضـــــــل

سقای بی دست و سری     ابـــالـفـضـــــــل، ابـــالـفـضـــــــل

سکـینه با دوچشم تر     ابـــالـفـضـــــــل، ابـــالـفـضـــــــل

خاک عزا کند به سر     ابـــالـفـضـــــــل، ابـــالـفـضـــــــل

زهـرا کــند پسرپسر     ابـــالـفـضـــــــل، ابـــالـفـضـــــــل

شکسته از حسین کمر     ابـــالـفـضـــــــل، ابـــالـفـضـــــــل

به موج خون شناوری     ابـــالـفـضـــــــل، ابـــالـفـضـــــــل

عزیز مصطفی تویی     ابـــالـفـضـــــــل، ابـــالـفـضـــــــل

سقای با وفا تویی     ابـــالـفـضـــــــل، ابـــالـفـضـــــــل

علقمه قتلگاه تو     ابـــالـفـضـــــــل، ابـــالـفـضـــــــل

بسته ره نگاه تو     ابـــالـفـضـــــــل، ابـــالـفـضـــــــل

راه خداست راه تو     ابـــالـفـضـــــــل، ابـــالـفـضـــــــل

خون جبین گواه تو     ابـــالـفـضـــــــل، ابـــالـفـضـــــــل

ساقی لب تشنگان، باب الحوائج     ای علمدار جوان، باب الحوائج

ساقی تشنه لبی، باب الحوائج    ناصر دین نبی، باب الحوائج

ساقیِ آب آورم، باب الحوائج     چشم اُمّید حرم، باب الحوائج  

همه اهل حرم، باب الحوائج     به خدا منتظرند، باب الحوائج

پسر اُمّ البنین، باب الحوائج    که شدی قطع الیمین، باب الحوائج

در زمین کربلا، باب الحوائج    دست تو از تن جدا، باب الحوائج